ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ «ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ»

Το 2006 τελειώνει μέσα σε ένα κλίμα έντονης φημολογίας για πρόωρες εκλογές πριν από το καλοκαίρι του 2007. Πρόωρες εκλογές που ετοιμάζονται, όχι για να εκμεταλλευτεί την εκλογική της κυριαρχία η ΝΔ αλλά για να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Κι αυτό γιατί η σύγκρουση του Ελληνικού Συντάγματος με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου που θεσμοποιούνται από τις οδηγίες της Ε.Ε. γίνεται όλο και πιο έντονη και μπορεί να φρενάρει τους σχεδιασμούς αυτούς. Παρά το γεγονός ότι αυτό το αστικό Σύνταγμα έχει κουρελιαστεί πολλές φορές- ιδιαίτερα με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας- τα συμφέροντα που επιζητούν την αλλαγή του, κυρίως των άρθρων 16 και 24, βιάζονται να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία στις αρχές του φθινοπώρου. Η ανάγκη για την επιτάχυνση αυτή έχει γίνει επιτακτική εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων της κοινωνίας. Και δεν είναι μόνο ο εκπαιδευτικός κόσμος που επεμβαίνει δυναμικά ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Παιδείας. Είναι και η συντριπτική πλειοψηφία του νομικού κόσμου που αντιτίθεται στην δημιουργία Συνταγματικού δικαστηρίου. Είναι τα πολύμορφα οικολογικά κινήματα, τα κινήματα πόλης και υπεράσπισης του δημόσιου χώρου που αντιτίθενται στην αλλαγή του άρθρου 24. Είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο που βλέπουν την μονιμότητα να απειλείται. Όσο πιο γρήγορα τελειώσει η αναθεώρηση, τόσο λιγότερο θα απειληθεί η κυριαρχία του δικομματικού καπιταλιστικού μονόδρομου. Το ΣΤΙΓΜΑ έχει ασχοληθεί συστηματικά με την αναθεώρηση, συνεχίζει με το αφιέρωμα στο παρόν τεύχος και αγκαλιάζει την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός αγωνιστικού μετώπου με στόχο την ματαίωση της αναθεώρησης.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το μέτωπο που έχουμε μπροστά μας. Ο προϋπολογισμός του 2007 δείχνει ξεκάθαρα ότι η πολιτική της λιτότητας, η αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος συνεχίζεται χωρίς να υπάρχει πια φως στην άκρη του τούνελ Κι αυτό συνδυάζεται με την μείωση της χρηματοδότησης για το κοινωνικό κράτος, την δημόσια υγεία, την δημόσια παιδεία. Ακόμη και τα θεσμοθετημένα κονδύλια για την κρατική χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος εμφανίζονται μειωμένα στον προϋπολογισμό.

Όμως αυτή η υποχρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους είναι λογικό επακόλουθο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της υγείας, της παιδείας, των δημόσιων χώρων, του ίδιου του κράτους. Και με τις εξελίξεις στην τοπική αυτοδιοίκηση οδηγούμαστε στην πλήρη ιδιωτικοποίηση και του τοπικού κράτους. Έτσι οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν συστηματικά δυο και τρεις φορές για ότι έπρεπε να τους παρέχει το κράτος μέσω των εσόδων από την φορολογία. Την ίδια στιγμή που το ποσοστό συμμετοχής των μισθωτών στο φορολογικό βάρος αυξάνεται και του κεφαλαίου μειώνεται.

Σε αυτό το τοπίο, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να σπάσει το κλίμα ηττοπάθειας που κυριαρχεί στους εργαζόμενους. Η αντίληψη ότι το κεφάλαιο θα περάσει οπωσδήποτε τους σχεδιασμούς του στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων χώρων και υπηρεσιών, έχει κυριαρχήσει. Η αντίληψη ότι ο κάθε εργοδότης μπορεί να κλείνει το εργοστάσιό του όποτε θελήσει, πετώντας τους εργαζόμενους στο δρόμο, έχει παγιωθεί. Είναι σήμερα απαραίτητο να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι το κεφάλαιο δεν είναι αήττητο. Το δείχνουν οι αγώνες των ναυτεργατών. Το δείχνουν οι αγώνες των φοιτητών.

Αυτή η ηττοπάθεια των εργαζόμενων συνδέεται και με την ηττοπάθεια της κοινοβουλευτικής, πολιτικής αριστεράς. Η απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου δεν είναι ούτε η απλή αποτύπωση της πραγματικότητας, ούτε η απόπειρα μείωσης απλά των επιπτώσεων της επίθεσης αυτής. Ούτε βέβαια η αντίληψη ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το «πολιτικό πρόβλημα» και μετά θα λυθούν τα προβλήματα. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η επιστημονική, μεθοδική, αγωνιστική αμφισβήτηση του καπιταλιστικού μονόδρομου, η ενωτική δράση σε κάθε σχεδιασμό μικρό ή μεγάλο, είναι αυτό που θα σπάσει τις αντιλήψεις της ήττας και θα δώσει διέξοδο στους εργαζόμενους. Κι όταν οι εργαζόμενοι δουν ότι υπάρχει πειστική εναλλακτική διέξοδος, τότε θα αντιδράσουν και πολιτικά. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Όσο όμως δεν ξεκινάμε να τον περπατήσουμε, τόσο μακρύτερος θα φαίνεται.

editorial Τεύχους 22, Ιανουάριος - Μάρτιος 2007

|| Αρχική Σελίδα || Συντακτική Επιτροπή || Παλαιότερα Τεύχη || Επικοινωνία ||